Afspraken over gamen
Door Baudy
Onlangs kreeg ik dit prachtige praktijkverhaal toegestuurd. Ik nam het als voorbeeld op in het boek 'Breng Balans in je gezin'. Het schetst twee manieren van afspraken maken in je gezin.
"Een jongen wilde niet verslaafd raken aan computergames. Hij ging al eerder akkoord met een beperkte speeltijd en toch kon hij de verleiding niet weerstaan en speelde stiekem in bed op zijn telefoon. Dat werd ontdekt. Op de vraag waarom hij het deed kwam het antwoord: 'Omdat het kan'. De moeder pakte boos de telefoon af en zei dat hij z'n telefoon over vier dagen pas terug zou krijgen. De moeder liep met een rotgevoel naar beneden, dit was nou juist niet hoe ze het wilde doen.
De dag erna maakte deze moeder kennis met de C.O.N.S.E.N.T.-methode® en ze vroeg zich af hoe ze dit anders had kunnen oplossen. Diezelfde avond riep ze het gezin bij elkaar en gaf aan dat ze met consent een oplossing wilde voor het spelen van computergames.
Iedereen gaf om de beurt zijn mening over het onderwerp en kort daarna kwam de jongen met een voorstel: na mijn speeltijd lever ik mijn telefoon in bij mijn moeder en ik krijg ik hem de volgende dag terug als ik weer ga spelen. Consent!!!"
Bij welke manier van oplossen voel jij je beter en waarom? Waarin zit het verschil?
Schrijf het in het commentaarveld hieronder, dan krijgen andere lezers ook tips en tops voor in hun eigen situatie en kunnen we elkaar helpen.
Dank je wel!
