Twee jaar geleden. Mijn dochter kijkt me heel verbaasd aan: “Een boek voor de Consent-methode? Maar er is toch al een boek?”
Als ik antwoord “Ja, maar dat was een boek voor gezinnen en dit boek is meer voor bedrijven” neemt haar nieuwsgierigheid even toe.
“Is een kring in bedrijven dan heel anders?”
“Nou, nee…”
In verwarring kijkt ze me met haar 9 jaar aan. “Maar waarom dan een nieuw boek?”
“Nou ja, een beetje anders is het natuurlijk wel. In een bedrijf werken vaak meer mensen dan wij in ons gezin hebben.”
“Oh…”
Ik zie haar twijfelen en ze gooit het over een andere boeg: “… en doe je dan ook andere rondjes ofzo?”
“Nee, als we aan het werk zijn doen we dat eigenlijk net als bij ons thuis. Met de gespreksetiquette, de beeldvorming, de meningsvorming en het vragen om consent…”
“Oh…”
Mijn dochter vindt dit gesprek rap minder interessant worden. “Moeilijk gedoe van volwassenen” lijkt ze te denken, haalt haar schouders op en gaat weer haar eigen dingen doen.
Nu we bezig zijn met een update voor de website moet ik weer denken aan dit korte gesprekje. Op de website krijgen veel mensen een eerste indruk van de Consent-methode®. Discussiepunt is dan ook altijd: wat te doen met het gezinsoverleg náást de bedrijven, organisatie en teams? Schrikt de zakelijke kant de gezinnen niet af? Nemen bedrijven de methode nog wel serieus als we duidelijk laten zien dat het ook voor gezinnen is?
Een flink dilemma. Qua website, dan.
Tegelijk zit er enorme wijsheid in het schouderophalen van een 9-jarige. Er is namelijk één grote verbindende factor:
Zowel op de werkvloer als thuis komt het er op neer dat je samen - ieder met een eigen achtergrond - in hetzelfde schuitje zit en verder wilt komen.
Ja, de onderwerpen zijn natuurlijk anders (hoewel ook ik wel eens met webbouwers vergaderd heb over de afwas…), maar het proces is verrassend hetzelfde. Het valt me keer op keer op hoe sterk de parallellen zijn.
De handvatten en stappen van de methode zijn op zich niet ingewikkeld. Kind kan de was doen. Je moet alleen wél ervaring opdoen met deze gereedschappen. Je moet vaardig worden. Hoe langer je met totaal ander gereedschap gewerkt hebt, hoe meer inzet het vraagt om je nieuwe technieken eigen te maken. Vandaar ook dat onze trainingen heel praktisch en ervaringsgericht zijn.
Voorbeelden uit ons eigen gezinsoverleg doen het altijd enorm goed in de trainingen. Juist ook als ik met managers om tafel zit. Vrijwel iedereen heeft wel ervaringen met de gezinssituatie! Heb je zelf geen kinderen, dan was je als kind wel onderdeel van een gezin. De onderwerpen kent ook iedereen, zo wordt het meteen lekker concreet. Waar een verpleegkundige zich misschien weinig kan voorstellen bij de dagelijkse onderwerpen van een gemeenteambtenaar, heeft iedereen direct een plaatje bij het vraagstuk “Hoe verdelen we huishoudelijke klusjes?”. Dat is meteen herkenbaar, meteen relevant.
Het komt dan ook vaak voor dat iemand uit een zakelijke groep zegt “Wat gaaf, dit kan ik thuis ook gebruiken!”. Andersom geldt precies hetzelfde. Zit ik met een groep ouders dan is er steevast minimaal een deelnemer die stelt: “Wauw, dit zou ook gaaf zijn op mijn werk!”
Wat betreft de boeken hebben we besloten een hele serie ‘Kleintjes’ te maken. Daarin is de methode steeds hetzelfde, aangevuld met voorbeelden uit de dagelijkse praktijk van de groep waar het specifieke ‘Kleintje’ over gaat. Mijn dochter knikte goedkeurend toen ze de ‘Kleintjes’ voor het eerst zag. “Komt er ook een Kleintje voor Archeologen?”
Intussen hebben we Kleintjes voor zorg, overheid, pubers, onderwijs en wonen!
