Een beetje met de C.O.N.S.E.N.T.-methode® werken werkt niet
'Wij werken een beetje met de methode', hoor ik regelmatig. 'We doen wel rondjes en zo, maar als we willen, kunnen we het ook anders doen. Het is net een beetje zoals het loopt'. Ik vind dit een lastige. Weet je waarom? Ik schets het voor je in onderstaand voorbeeld.
Ik was gevraagd gespreksleider te zijn bij een groep mensen die een nieuw project gingen starten en wilden ervaren hoe het was om met de C.O.N.S.E.N.T.- methode® te werken. Dit wilde ik graag doen, onder voorwaarde dat er ook echt volgens de methode gewerkt zou worden.
Zo gebeurde en dat ging goed. Tot in één van de bijeenkomsten de emoties hoog opliepen. Ik was aan het woord als lid van de kring en gaf mijn mening. Een ander kringlid was het daar zeer mee oneens en wilde meteen reageren. Deze persoon was iemand met een leiders uitstraling, iemand die altijd lijkt te weten waar hij het over heeft, die vaak het voortouw neemt en goed kan praten.
In mijn rol als gespreksleider wees ik hem erop dat het niet zijn beurt was, maar hij was heel stellig en zei dat wat hij nu wilde zeggen echt NU gezegd moest worden.
Het koste me best veel moeite om vol te blijven houden dat hij dat niet mocht doen, maar moest wachten tot hij aan de beurt was. Eindelijk accepteerde hij dat en kon ik door met mijn verhaal.
Wat hier gebeurde deed nogal wat met de hele groep. De leden van de kring waren verbaasd dat ik zo vasthield aan de methode.
We hielden een evaluatieronde over wat er eigenlijk gebeurd was. Hoewel iedereen zich erg ongemakkelijk had gevoeld in het moment, bleek achteraf hoe waardevol het was geweest dat ik zo duidelijk vasthield aan de methode.
Voor sommigen gaf het veiligheid en houvast, anderen ervoeren dat de emotie veel minder werd op het moment dat je moet wachten, waardoor je in je beurt veel zuiverder kunt zeggen waar het echt over gaat.
Oef, dat was weer spannend. En weer bleek de kracht van de methode door gewoon de stappen te blijven volgen. Ik was er blij mee en weer een boeiende ervaring rijker!
Nu ben ik benieuwd hoe jij dat doet? Volg de je methode precies of zie je wel hoe het loopt? Of zit daar ook nog wat tussenin, een bepaalde flexibiliteit waarbij de veiligheid wel wordt behouden?
Ik zou het heel fijn vinden als je dat laat weten in het commentaarveld hieronder, kunnen we vast van elkaar wat nieuws leren!
En ja er zijn ook kinderen die het lastig vinden om niet te reageren, vaak de oudste.(in de kinderraad zitten kinderen van 7 tot 12) maar ik merk, hoe steeds meer, de jongste ook gaan vertellen wat hun bezighoud nu er meer ruimte is voor alle verhalen.
En voor mezelf merk ik ook hoe het rustig wordt in mij, als ik de tijd krijg om alles te vertellen en als ik niet vanuit emoties reageer!
Ik vind het een mooie methode. Als je deze consequent toepast, ontstaan een veilige omgeving en gedragen besluiten. Als je er nog niet bekend mee bent, kan het heftige reacties geven. Het stuur uit handen geven valt niet altijd mee. En als gespreksleider dit proces sturen valt ook niet mee. Als beginnend gespreksleider voel ik me kwetsbaar en niet altijd in staat adequaat te reageren. Teruggrijpen op macht en in strijd belanden of de touwtjes uit handen geven zijn niet de weg, maar wat wel?
Ik bewonder de rustige vasthoudendheid waarmee jij vanuit gelijkwaardighe id zo'n aanval weet te hanteren. Ik heb de moed om het gesprek aan te gaan en kan oefenen in een omgeving met medestanders, dus ik ga het wel leren.
Fijn dat je het zo aanstipt. Ik ben het helemaal met je eens! Wat het lastig maakt is denk ik vooral dat niet iedereen en daarmee dus niet alle gespreksleiders het aandurven om zo lijnrecht tegen zulke 'heftige' mensen in te gaan. Dat is ook best pittig. Het lijkt me dus wijs en fijn om vooraf te bespreken dat je de methode zo "strak' wilt gebruiken en af te spreken dat de overige kringleden een gespreksleider daarin ook zullen steunen op het moment dat er zo'n emotioneel moment komt. Al is het maar non-verbaal.
Ik heb namelijk mee gemaakt dat iemand mij zo rechtstreeks aanviel op mijn voorstel om de beurt te praten, dat ik er helemaal van dichtsloeg. Het was heel fijn geweest als anderen mij toen hadden gesteund. Dan was het overleg verder ook anders verlopen.
Niet helemaal een goed voorbeeld omdat het in deze groep nog niet is gelukt om de afspraak te maken met de methode te werken. Maar de emotie erbij blijft hetzelfde denk ik.
Groeten Boukje
Een risico met "een beetje met iets werken", zoals in bovenstaand voorbeeld heeft als nadelen dat:
- Het korte termijn belang van het individu, boven het langere termijn belang van de groep wordt gesteld, die besloten had volgens de spelregels te werken. Dit creëert ongelijkheid en geeft ongevraagde macht aan een individu.
Voorbeeld: We spelen een partijtje voetbal, maar een speler vindt het nodig om "hands" te maken, omdat hij daar "gegronde" redenen voor heeft. Een ander vindt weer dat hij er af en toe ook wel een bal bij mag doen in het spel. En zo bepalen individuen zonder overleg en naar eigen inzicht wat er in het moment moet gebeuren. Het behoeft niet veel voorstellingsve rmogen om in te zien, dat dit het plezier en de motivatie van de groep ondermijnt en het spel bederft.
Het risico is, dat wanneer er niet direct wordt ingegrepen, dat bij een evaluatie "het spel" de schuld kan krijgen van het falen van de groep. "Voetbal is bij nader inzien toch niet zo leuk als we dachten".
Dat dit dan niets met het voetbalspel te maken had, maar met het niet spelen volgens de gezamenlijk afgesproken regels, is een barst in de samenwerking die, wanneer deze niet wordt doorzien uiteindelijk zal leiden tot een breuk.
Succes!!!
Rapporteer