En ja hoor, daar is ie weer. “DD” staat er op ons huiskring-krijtbord.
Alweer.
Blijkbaar moeten we het, alweer, hebben over de Donald Duck.
Met enige regelmaat komt dit onderwerp voorbij. Je zou denken dat het lezen van een strip niet zo ingewikkeld is, maar niets is minder waar.
- Wie mag de nieuwe Donald Duck als eerste lezen?
- Waar mag de Donald Duck gelezen worden?
- Wanneer mag je de Donald Duck lezen?
- Hoe ruimen de we Donald Ducks op?
Op een goed moment dacht ik alles zo langzamerhand wel eens een beetje uitgekauwd te hebben en menig maal ging ik met frisse tegenzin de kring van die avond in. Toch levert het onderwerp steeds weer interessante besluiten op.
Vanavond is dat niet anders. Dit keer heb ik zelf dit punt op het bord gezet. Als ik mijn punt mag toelichten steek ik, behoorlijk chagrijnig, van wal.
Ik ben het spuug en spuug zat dat er, als ik sta te koken, drie lummels op de bank hangen om voor de miljoenste keer dezelfde Donald Duckjes te lezen.
Eén en al verveling uitstralend in afwachting van de gedekte tafel met daarop een smakelijke maaltijd. Hotel Mama regelt het allemaal wel weer.
Ik houd een vlammend betoog dat ik wil dat Donald Duckjes alleen nog ná de afwas gelezen worden. Op hun eigen kamers. En dat er niet meer dan 3 Donald Duckjes tegelijk op de kamer mogen liggen. En dat je ze ook niet langer dan 2 dagen achtereen op je kamer mag houden. En, oh ja, als je ze beneden teruglegt dan moeten we wel ónderop de stapel, want dat is fijn voor de volgende…
Nadat ik uitgeraasd ben zitten de gezinsleden me stil aan te kijken. Nee, niemand heeft vragen voor de beeldvormende ronde.
In de meningsvormende ronde borduren de gezinsleden nog even door op alle regeltjes die ik op tafel gegooid heb. Als snel zijn we allemaal in de war. De lijst wordt hoe langer hoe onoverzichtelijker…
Totdat een van de kinderen opmerkt: “Maar misschien gaat het wel helemaal niet over de Donald Duck? Misschien gaat het er over dat mama niet alleen wil koken?”
Oh.
Verhip.
Uiteindelijk sluiten we deze kring af met een prachtig besluit over meehelpen in het huishouden. Voortaan doen we aan het einde van de middag met ons allen een “huishoudkwartiertje”. Samen, want gedeelde smart is halve smart. Hiervoor maken we een lijst met allerlei klussen die gedaan kunnen/moeten worden. Eén van die klussen is koken, maar ook andere dingen staan erop. Bovendien is er ruimte voor dingen die we gaandeweg tegen komen.
Inmiddels werken we al weer een hele tijd met dit huishoudkwartiertje. Natuurlijk gaan we niet elke keer fluitend aan de slag, maar in zijn algemeenheid bevalt het goed. Het is ook wel verhelderend om te zien dat wat de één een rotklus vind een ander juist een leuk karwei vindt.
