Een timer gebruiken om voldoende spreektijd te garanderen?

Na afloop bij de koffie of terug op de eigen werkplek uiten sommigen dan alsnog hun mening, maar die heeft dan weinig invloed meer op het besluitvormingsproces en dat zorgt dan vaak  voor flink wat frustratie. Binnen de Consent-methode zorgen we dat iedereen de ruimte krijgt om zich uit te spreken, maar hoe organiseer je dat op een prettige manier als er mensen zijn die lang aan het woord zijn en er maar beperkte tijd beschikbaar is.

De spreektijd per persoon leggen we in de meeste gevallen niet vast. De kring geeft vaak wel iemand de rol van tijdbewaker. Soms kan echter het vooraf vaststellen van de spreektijd per persoon helpend zijn. Bijvoorbeeld als de tijd die je samen hebt om te overleggen beperkt is en je wel heel veel wil bespreken of als de groep groot is. Maar hoe doe je dat dan? Zet je een timer of vraag je iedereen zelf zijn spreektijd kort te houden en laat je de gespreksleider ingrijpen als nodig? Deze vragen stelden we onszelf deze week tijdens de verbindingsbreak, die we, met een aantal binnen de consent-methode opgeleide gespreksleiders, tweewekelijks organiseren. De meningen over het inzetten van een timer varieerden. Er werden voordelen en nadelen genoemd.

Het inzetten van een timer levert op dat je aandacht vraagt voor kort en bondig formuleren, tot de kern komen, jezelf of anderen niet herhalen binnen je eigen spreektijd. Alleen die bewustwording kan al helpend zijn. Als je de beurten kort houdt, kun je meerdere rondes doen en is het meteen duidelijk dat het geen probleem is, dat je in je eerste beurt nog niet alles hebt gezegd wat je misschien hebt willen zeggen. Een volgende beurt volgt snel weer, en wie weet heeft een ander het tegen die tijd al ingebracht.

Een echte timer, die een geluid geeft als de tijd op is, en de spreker dus wellicht midden in een zin kan afbreken roept ook weerstand op. Het leidt af van de inhoud en kan als een stoorzender worden ervaren. Het doel is om meer vaart te houden in de besprekingen, maar het levert vooral ergernis op.

Duidelijk werd tijdens ons gesprek hoe belangrijk, ook hier weer, het doel van de motie of de bijeenkomst is. Waar de een de voorkeur geeft aan snel tot de kern komen, een besluit nemen, om vervolgens een kleiner groepje in vertrouwen met de actiepunten aan de slag laten gaan, willen anderen gezamenlijk de plannen verder uitwerken alvorens een besluit te nemen.

Door het doel helder te formuleren en steeds voor ogen te houden, kan iedereen zichzelf de vraag stellen hoe zijn bijdrage past bij dit doel. Is het nodig om alles tot in detail te vertellen of is dat in dit geval niet nodig? Als het wel nodig is en de bijeenkomst vraagt meer tijd dan er nu beschikbaar is, dan geeft de tijdbewaker in de kring tijdig aan dat de tijd bijna verstreken is, zodat de kring kan afspreken met elkaar hoe ze verder willen gaan met dit onderwerp. Dat kan zijn nu nog even doorgaan samen of op een later tijdstip verder gaan. Ook hierover neem je natuurlijk gezamenlijk een besluit, met consent!