Niet doen…

Naast dat ik gespreksleider ben voor de CONSENT-methode, ben ik dat ook voor Jump Movement. Een jumpstarter ben je dan. Jump is een methode, waarbij je door het stellen van 7 vragen jezelf en de ander motiveert om een stap te zetten, om in beweging te komen. In deze methode is niet doen een belangrijk uitgangspunt. Niet doen, doe je door aanwezig te zijn in het moment, bij wat de ander zegt, voelt of ervaart zonder het op te willen lossen. Dat wat er is mag er zijn.

Dat is ook wat ik binnen de CONSENT-methode ervaar. Door de duidelijke stappen creëren we een ruimte waarin alles er mag zijn, zonder het meteen te willen oplossen. We stellen ons oordeel nog even uit, zowel bij de CONSENT-methode als bij Jump. Als er emoties zijn, dan mag dat en alles mag gezegd worden, met als randvoorwaarde altijd respect voor jezelf en de ander. Niet doen is zo de basis voor een veilige ruimte waar iedereen de kans heeft om zelf in beweging te komen. Dat is naar mijn mening waar consent over gaat. Zelf in beweging komen om verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor de besluiten die we gezamenlijk nemen.

Iets en niets

Ik zoom nog even in op “iets” doen. Iets doen is vaak advies geven, of een oordeel vellen, of je mening geven over wat iemand anders kan doen of denken. Iets doen kan ook een handeling zijn door in te grijpen of door iets op jouw manier te doen. Iets doen is in mijn ogen ook vaak verantwoordelijkheid nemen voor iets wat niet jouw verantwoordelijkheid is. Niets doen is daarentegen de verantwoordelijkheid niet nemen, terwijl die wel bij jou ligt. Of de andere kant op lopen of wegkijken terwijl je voelt dat dat niet klopt.

Hoe oefen je dat?

Voor mij is niet doen een constante oefening. Mijn kinderen zijn vaak een inspiratiebron en oefenmateriaal. Ik vraag me in de opvoeding regelmatig af: Ben ik nu iets of niets aan het doen? Probeer ik het op te lossen voor de ander? Wat is er nu nodig? Voel ik een verantwoordelijkheid die niet van mij is? Met deze vragen daag ik mezelf uit. Niet doen levert ook vaak ongemak op, want we moeten dan even verduren dat we het niet op kunnen lossen. We willen in onze maatschappij allemaal zo graag helpen. We willen voorkomen dat we lijden en daar zit hem de crux, we willen ongemakkelijke situaties snel oplossen om lijden te voorkomen. Als we niet doen, laten we de controle ook los op de uitkomst. Als we controle willen, dan gaan we iets doen. Dus ook de controle los durven laten kun je oefenen. Dit kun je doen door iets te benoemen, in het voorbeeld van mijn kinderen benoem ik wel: “Ik vind het ongemakkelijk om dit nu los te laten, maar het ligt bij jou. Ik ben er onvoorwaardelijk voor je, maar ik kan jouw verdriet of jouw probleem nu niet oplossen. Ik blijf er wel bij, ga niet mee in drama, maar blijf liefdevol aanwezig. En ik doe niet!

CONSENT-methode

In de CONSENT-methode oefenen we niet doen met behulp van de gespreksetiquette, we wachten op elkaar en laten elkaar uitspreken. We spreken vanuit de ik-vorm, we reageren niet direct op elkaar. Allemaal hulpjes om niet te doen. Eigenlijk heel handig dus. Ook laten we de controle een stuk los door niet de uitkomst vooraf te willen bepalen. De besluiten die genomen worden, worden door de groep gedragen. Misschien interessant om hier een keer een thema-dag over te organiseren hoe we allemaal beter kunnen worden in niet doen.