Van droom naar podcast naar nieuwe energie

Telkens kwamen er dan drempels in de vorm van overtuigingen: dat kan ik niet, waarover dan, hoe dan, ik heb geen apparatuur enzovoort. Tot ik een paar maanden geleden in gesprek was met Baudy en Rachel, en Baudy uitsprak dat ze graag een podcast wilde maken. Ineens verdwenen alle niet helpende overtuigingen en argumenten als sneeuw voor de zon.

Consent

Als je samenwerkt met de twee vrouwen die samen de Consent-methode vormgeven kan het niet anders dan dat de gesprekken die je over het maken van de podcast hebt op deze manier verlopen. Ik had al veel ervaring met het werken met de Consent-methode in gezinsoverleg en in het democratisch onderwijs, maar nog niet in een werksetting. Ik ben aangenaam verrast, want door het werken met de Consent-methode kun je niet alleen sturen op de inhoud, maar ook op het proces. Doordat deze twee verweven zijn in de methode kom je sneller vooruit. Soms voelt een overleg stroperig of voel je dat er iets speelt op de achtergrond. Doordat je elk overleg incheckt met elkaar ondervang je al de privé ruis die een rol kan spelen tijdens een overleg. Verder kan iedereen punten aandragen, zowel inhoudelijk als procesmatig. Op deze manier komt alles aan bod wat aan bod moet komen.

Van idee naar de eerste uitzending

In twee maanden tijd gingen we van het eerste idee naar deze week de eerste uitzending. Hoezo: “Werken met de Consent-methode gaat zo traag.”?. Dat is een opmerking die ik wel vaker hoor... Door regelmatig met elkaar af te stemmen ging het juist heel snel. Ook moeilijke gesprekken over de inhoud gingen we niet uit de weg. Ik herinner me het eerste gesprek waarin ik zei: “Een podcast maak je niet persé met een commerciële insteek. We doen dit omdat we het leuk vinden om te delen. Hoe wij leven, hoe wij werken en hoe de mensen die we interviewen en met ons in verbinding staan werken en leven. Voor ons allen was al snel duidelijk dat onze rode draad ‘Leven in gelijkwaardigheid” zou zijn. Hoe gaaf is dat? De bal ging rollen, we hadden een rode draad, een lijst met mensen die we zelf interessant vinden, een geweldige locatie, namelijk de pipowagen van Baudy en de apparatuur van poptroubadour Arnoud (Baudy’s man). Alle puzzelstukjes vielen in elkaar. Wat een feest als kleine en grote puzzelstukjes samen komen.

De stroop

Natuurlijk gaat niet altijd alles van een leien dakje. Wat als de één super enthousiast is over bijvoorbeeld een tune en de ander het niks vindt? Ik heb geleerd van dit traject dat ongegeneerd jezelf mogen zijn zo ontzettend waardevol is. Het gemeenschappelijke doel was één seizoen maken van een gave podcast. Van uit de visie van delen in overvloed en waar je zelf blij van wordt. Op een gegeven moment was er door één van ons iets gemaakt, de al eerder genoemde tune, waar de anderen niet zo enthousiast over waren. Dat uitspreken ook al kwets je dan die ander en dan op zoek naar iets nog beters/mooiers, daar heb ik veel van geleerd. Ik was och vaak geneigd mee te praten om de ander niet te kwetsen. Het niet uitspreken van je mening zorgt voor stroperigheid, ben je eerlijk geweest, dan kun weer zoeken waar de flow zit.

De puntjes op de i

Door iedereen in haar waarde te laten en iedereen te laten doen waar ie goed in is, komt er een beter eindresultaat. Ik heb nog nooit aan een project gewerkt waar ik echt kan zeggen: “Kijk hier ben ik goed in en hier en hier ben ik minder goed in” of “Vandaag ga ik de deadline niet halen want ik voel me fysiek of mentaal niet in orde. “ en dat alles bespreekbaar is. Ik wil alleen nog maar werken in een omgeving waar deze gelijkwaardigheid en persoonlijke aandacht gewaarborgd is.

Ik vind het superleuk dat ik de eerste podcast-gast ben van Baudy. Ben je nieuwsgierig naar waar ons gesprek over gaat? Het gaat natuurlijk over leven in gelijkwaardigheid. Hoe ik dat terug laat komen in het opvoeden van mijn kinderen en mijn vrijwilligerswerk. Hoe ik leef met mijn beperkingen en daar steeds krachtiger in wordt. Luister je mee, ik weet zeker dat ik je kan inspireren.

Volg de podcast op: Consentvrouwe